Home - Wie ben ik? - Mijn schrijfsels - Schrijven op opdracht - Contact

Het verhaal van Fee
geschreven in de 2e helft van 2008

Hoofdstuk 1 - 2 - 3 - 4 - 5

Hoofdstuk 5, Fee's optreden

Je zult begrijpen dat we die nacht niet meer naar bed zijn gegaan. We bleven de hele nacht op om te praten. Fee wilde van alles weten van de mensen wereld en ik wilde natuurlijk nog veel meer weten van de feeën wereld. Uiteindelijk, toen het al lunchtijd was, slaakte Fee een diepe zucht en zei dat ze ging slapen. Ik vond dat een goed idee en ging ook een dutje doen. Toen ik na het dutje wakker werd, zag ik dat Fee nog steeds lag te slapen in de kattenmand van Miezemies. Het was zo heerlijk om haar gewoon te kunnen zien. Ik maakte een hapje te eten voor mezelf klaar en zette wat brokken voor Miezemies neer. Voor Fee maakte ik ook een klein hapje. Ik wist niet goed wat ze zou willen eten, dus maakte ik een paar toastjes met verschillende dingen klaar; eentje met pindakaas, eentje met gewone kaas, eentje met aardbeienjam en eentje met chocolade pasta. Toen Fee wakker werd verraste ik haar met ontbijt op bed. Ze keek eerst wat verschrikt om zich heen – ze had zo diep geslapen dat ze even vergeten was wat er de afgelopen nacht gebeurd was. Toen herinnerde ze het zich weer en begon heel hard te glimlachen. Eindelijk voelde ze zich niet meer zo alleen. Ze had Miezemies en mij om mee te praten en te spelen en daar was ze heel blij mee. Mijn ontbijt voor haar was niet zo’n succes. De toastjes bleken vele te hard voor feeën tanden en het beleg, behalve de kaas was veel te plakkerig om zonder toast op te eten. Fee vond de pindakaas wel heel erg lekker, maar uiteindelijk moest Miezemies er aan te pas komen om haar schoon te maken, want de kleverige troep zat overal: in haar haren, aan haar vleugels, overal!
   Nu, zei Fee, nadat ze helemaal schoongepoetst was, eindelijk heb ik m’n talent gevonden. Met mensen praten en spelen alsof het feeën zijn is iets wat geen enkele andere fee kan. Misschien dat er ergens een hele wijze fee is die het misschien met veel moeite kan, maar dit is zeker zo bijzonder dat ik hier heel veel applaus voor ga krijgen. Daarom ga ik vanmiddag naar m’n stam terug om het hen te vertellen. Wil je met me meegaan? Of ik mee wilde gaan? Naar de feeën stam van Fee? Maar natuurlijk! Ik was vereerd.
   Die middag vertrokken we. Nu Fee en ik elkaar konden zien en horen, was het makkelijk om met de auto te gaan. Fee zat op het dashboard en wees de weg. Met de auto was het slechts een half uurtje rijden, want de auto gaat natuurlijk veel sneller dan het fladderen van een fee.
   Na een half uurtje kwamen we aan in een mooie straat. Er stonden allemaal mooie huizen in grote tuinen. Wacht even, zei ik, als jullie in een van deze huizen wonen, dan kan ik je familie niet ontmoeten. Ik kan niet zomaar bij vreemde mensen naar binnen gaan. O jee, dat was natuurlijk waar ook. Fee dacht even diep na en sprong toen op, ze wist hoe ze het moest regelen. Ik moest even in de auto blijven wachten en zij zou alles in orde maken. En daar zat ik dan, alleen in de auto in een vreemde straat te wachten tot Fee terug zou komen. Na een half uur werd ik onrustig. Het duurde wel heel lang. Er zou toch niks gebeurd zijn? Na nog een half uur ging ik twijfelen. Misschien had ik het allemaal wel gedroomd en zat ik hier op een fee uit m’n fantasie te wachten? Maar ik wilde nog niet opgeven. En dat was maar goed ook want 10 minuten later kwam Fee door het half openstaande raam aangefladderd. Ze hijgde van inspanning maar haar oogjes glommen van pret. Het speet haar dat het zo lang geduurd had, maar ze had behoorlijk wat moeite moeten doen om haar familie zo ver te krijgen dat ze haar geloofden. En toen ze haar geloofden, had ze nog een tijd lang op hen in moeten praten omdat ze het veel te gevaarlijk vonden. Uiteindelijk was het toch gelukt. Ze had iedereen gevraagd naar het parkje aan het einde van de straat te komen. En daar moest ik ook heen gaan. Nu begon ik zenuwachtig te worden. Ik wist nog steeds niet helemaal wat de bedoeling was. Zou ik de rest van de feeën familie nu ook te zien krijgen? Fee dacht van niet. Ten eerste is het de truc dat zowel de fee als ik het allebei zouden willen en op dit moment was er maar 1 fee die door mij gezien wilde worden, de rest was nog veel te bang. Maar, feeën kunnen mensen wel zien, dus zonder die wens was het heel veilig voor hen. En ten tweede wist Fee nog niet of ze het geheim wel wilde delen. Als iedereen zou weten hoe het werkt om door een mens gezien en verstaan te worden, dan was haar talent niet meer bijzonder en ze wilde natuurlijk wel dat het iets heel speciaals zou blijven. Ik vond het al lang goed. Ik zou het heel leuk vinden om haar familie te zien, maar veel liever nog bleef ik vriendjes met Fee.

We waren in het parkje aangekomen en Fee loodste me naar een bankje. Daar moest ik gaan zitten. Zijzelf was ijverig in de weer met heen en weer fladderen en aanwijzingen roepen. Ik begreep dat zij haar familie aan het installeren was. Uiteindelijk ging Fee op een steen staan die vlak naast de bank stond. Ze schraapte haar keel en nam het woord.
   Lieve familie, zoals beloofd zal ik jullie mijn talent demonstreren: ik kan praten met een mens! Ze draaide zich naar mij en begon me vragen te stellen die ik netjes beantwoordde. Aan haar gezicht kon ik zien dat iedereen onder de indruk was. Haar ogen glinsterden en haar glimlach werd steeds breder. Nadat we samen een liedje gezongen hadden, ik iedereen had verteld hoe Fee eruit zag en we voor de ongelovigen (want Fee had me dat ook kunnen influisteren) een soort mini tikkertje hadden gedaan waarbij Fee om me heen fladderde en ik haar moest vangen – wel heel voorzichtig natuurlijk, was iedereen overtuigd. Dat tikkertje had overigens niet lang geduurd, want blijkbaar was haar moeder daar zo van geschrokken dat ze van haar bloemenstoeltje af was gevallen.
   Fee kreeg een daverend applaus. Het klonk zo hard, dat ik het ook dacht te kunnen horen. Ze vertelde later dat ze gekust en geknuffeld werd en dat iedereen trots op haar was. Ze was heel gelukkig.

Fee en ik zijn sinds die tijd onafscheidelijk. Ze woont nog steeds op mijn flat en we beleven samen spannende avonturen. Een paar keer per maand neemt ze me mee naar een feeënbijeenkomst waar ze haar talent tentoonstelt en waar ik soms de feeën kan helpen met mensenproblemen. Vaak is het al genoeg om uit te leggen waarom een mens stofzuigt en hoe de stofzuiger werkt om de fee gerust te stellen. Fee is in ieder geval de trots van haar stam en ze is zelfs al een paar keer uitgenodigd bij een andere stam om mij te showen. Er wordt zelfs al gefluisterd dat Fee was een wijze fee gaat worden, misschien zelfs wel de wijste van allemaal!